Tja, Sihanoukville... t' ging hem toch niet helemaal worden. Het strand was prachtig alleen was het voor Cambodjaanse begrippen toeristisch. Best leuk al die barretjes.. maar wij komen echt voor verlaten stranden en rust. Rust kregen we niet in Sihanoukville.

Waar toeristen zijn, zijn trouwens ook bedelaars. Door de oorlog zijn er veel verminkten en zij hadden zich weer eens verzameld bij ons strand. Lastig is je positie als rijke westerling die vakantie komt vieren tegenover mensen zonder sociale voorzieningen. Mensen die hun inkomen bij elkaar moeten sprokkelen met bedelen, 12 uur per dag, 7 dagen in de week. Ook kinderen worden betrokken in de tochten langs toeristen. Steeds moet je de keuze maken of je ze afwijst of een kleine gift geeft. Uiteindelijk wordt je steeds geconfronteerd met je zelf en de onredelijkheid van de situatie.

We besloten om naar Kep te gaan. Voor de liefhebbers nog een kaartje. Kep was een van de belangrijkste rijkeluis oorden tijdens de Franse colonisatie van Cambodja. Echter, tijdens Pol Pot is het dorp verwoest. Op het moment komt het toerisme weer een klein beetje terug en wordt het dorp opnieuw opgebouwd.

Echt strand heeft Kep niet. De belangrijkste attractie op het moment zijn de vissers langs de kust. Ze hebben kleine hutjes langs de kust waar je heerlijk krab kan eten. Binnentreden in de hutjes is echt een hele bijzondere ervaring. Er lopen kippen over de vloer, varkens, honden, kinderen, eenden, alles loopt er los rond. Levende krabben kan je kiezen en die worden vers geroosterd. Je kip wordt geslacht waar je bij zit.

We sliepen in een kleine houten bungalow. Wat later wel leuk was, is dat bleek dat Imke er ook vaker had geslapen. Een mooie plek tegen de dichte jungle aan met uitzicht op de zee. De eigenaar was erg behulpzaam en was (dit in tegenstelling tot alle andere Cambodjanen) vrij eerlijk in zijn Bisniss.

Een dag zijn we naar Rabbit Island geweest. Een klein eilandje voor de kust met wel prachtige stranden. Er wonen vrijwel geen mensen op het eiland. Tochtjes er naar toe doe je via een gecharterd bootje. Wij besloten om het eiland rond te lopen. Een tocht die volgens Cambodjanen 2 uur zou duren.. We ondekten weer dat Cambodjanen niet kunnen klok kijken en 4 uur was minimaal noodzakelijk om rond het eiland te struinen. We ontdekten lege strandjes, mangrove bosjes, hutten van kokosnoot plantages, geisleerde families die zeewier telen en af en toe een mooie schelp. Een fantastische dag.

Ook hebben we nog een dag een brommer gehuurd. Net buiten het dorpje beginnen alweer de zandwegen met boeren nederzettingen. Het boeren leven vind ik het mooiste van onze reis. Kindertjes die spelen op de weg, buffels die in de blubber staan af te koelen, alle dieren die vrij rond lopen, mensen die van alles verkopen, prachtig.

Zondag en maandag waren we in Phnom Phen.